REPORTAGE
REPORTAGE
Drie generaties en nog een broer bij VSDV
Drie generaties en nog een broer bij VSDV
Bij Van Straalen en De Vries uit Zwaagdijk werken sinds enige tijd vier chauffeurs die uit hetzelfde gezin, dan wel dezelfde familie komen. Vader en opa Piet Smit heeft zijn zoons Arjan en Paul als collega’s bij VSDV. Kleinzoon Jesse, een zoon van Paul, zit in het opleidingstraject. Onlangs vierde Piet zijn 50-jarig jubileum als chauffeur.
Op de zaterdagochtend is het in Zwaagdijk een gezellige boel in de kantine. De stoelen en tafels staan zodanig, dat wanneer we gaan zitten we vanzelf die anderhalve meter in acht nemen. Piet begint te vertellen dat hij tegenwoordig voornamelijk aardappels vervoert vanuit het zuidwesten van Nederland naar Harlingen en Beverwijk.
“Doorwerken tot mijn pensioen is voor mij geen probleem.”
Controlerende functie
“Dat werk doe ik met een nieuwe Scania R450. Een heerlijke auto die veel zelf kan. Een automaat kennen we inmiddels dik 20 jaar, maar deze nieuwe Scania kan nog veel meer”, legt Piet uit. “Hier zit een adaptieve, dus vooruitkijkende cruise-control op waarmee je zonder dat je iets hoeft te doen in de file kunt rijden. Nou, als je dan weet dat ik op een Scania 80 ben begonnen, met zo’n neusje, die had dat niet hoor!” Daarna kreeg Piet een Scania 111 met wel 300 pk. “Dat was wat! En dan begrijp je wel dat er de afgelopen jaren heel veel veranderd is in de truckwereld.” Piet reed vijftien jaar met een schuifvloertrailer op Frankrijk en daarna nog een tijdje met een Scania 140, de eerste generatie V8 dus, in kipperwerk. Piet Smit reed voornamelijk voor Hoek Transport, een bedrijf dat werd overgenomen door Van Straalen en De Vries, maar waarvan nog enkele trucks in de Hoek-kleuren rijden bij het Noord-Hollandse bedrijf.
Kleinzoon Jesse hoort het aandachtig aan. Hij werkt in Zwaagdijk nu in de werkplaats en hij gaat regelmatig met chauffeurs mee, om alvast mee te krijgen hoe het vak in elkaar zit. “Ik wil de weg op zo gauw als dat kan”, zegt hij beslist. Door met chauffeurs mee te gaan, heeft hij ook al bedacht dat hij voorlopig graag bloemen wil rijden. “Dat gebeurt meestal ’s avonds. Na tienen rijdt er niemand meer op de weg. Dat nachtwerk, dat ligt me wel, is me inmiddels duidelijk geworden.”
Paplepel
Zoon Paul, de vader dus van Jesse, kreeg door het intensieve werk van zijn vader in het wegtransport, het chauffeursvak met de paplepel ingegoten. “Dat vrije leven dat mijn vader leidt, dat sprak me als jongeling meteen aan. Je bent mooi op jezelf, hebt een grote mate van zelfstandigheid. Dus lag het voor de hand dat ik chauffeur werd. Toen ik eenmaal vader was geworden, vond ik niks leuker dan dat Jesse af en toe eens met me meeging.” Bij de broer van Paul, Arjan, liep het anders. “Ik was eerst een aantal jaren werkzaam in de bouw. Maar de mentaliteit daar beviel me niet, dus al snel besloot ik om te gaan rijden. Via een BE-combi kwam ik zo bij VSDV terecht, waar ik de overige papieren haalde. Paul had gelijk: VSDV is best een groot bedrijf, maar je bent geen nummer. De afwisseling is maximaal. Ik kom bij tuinders en bij kwekers, maar ik moet ook lossen bij magazijnen van webshops. Elke keer weer wat anders.”
50 jaar
Piet is intussen vijftig jaar actief in het wegtransport. Dat betekent dat hij dicht tegen zijn pensioen aan zit. “Daar houd ik me nog niet zo mee bezig. Voorlopig heb ik het nog steeds naar mijn zin. Nu met dit jubileum is het leuk dat er her en der wat belangstelling voor is. Doorwerken tot mijn pensioen is voor mij geen probleem. Wanneer het zo ver is, en ze vragen van VSDV of ik af en toe nog een klusje kan doen, dus een ritje of helpen bij het opleiden van jongeren, dan lijkt me dat een goed idee!”