ROADTRIP
ROADTRIP
Terug naar Zweden!
Terug naar Zweden!
We moeten nog tot begin volgend jaar wachten op de nieuwe Volvo FH maar BIGtruck wist er nu al eentje in handen te krijgen voor een dikke praktijkrit. De bestemming lag deze keer in Zweden, het land waar de truck ook ontwikkeld en gebouwd werd. Terug naar Zweden dus! Het werd een stevige rit van bijna 2500 kilometer uit en thuis!
Terwijl er bij de importeur in Beesd klanten worden uitgenodigd om de trucks voor het eerst te mogen bekijken in een tent krijgen wij al de kans om er een dikke rit mee te maken. We zetten de FH 500 I-Save een week lang in bij J.P. Vis & Zn uit Kwintsheul. Dat bedrijf heeft dagelijks vele ritten naar Zweden en dat is precies de inzet die wij voor ogen hebben. Aangezien de fraaie zilverkleurige FH maar één bed aan boord heeft en we er wel een ‘echte’ rit van willen maken besluit ik alleen te gaan. Normaal rijden we met twee man in verband met foto- en video opnames, maar voor deze keer kon het even niet anders. Toch heeft het ook wel wat om alleen zo’n rit te doen, en eigenlijk is dat het echte werk.
“De FH 500 met zijn Turbocompound techniek voelt erg prettig en trekt goed.”
Systemen
De Volvo FH is voorzien van de Globetrotter cabine, het nieuwe, digitale dashboard en zo’n beetje alle systemen die het merk in de aanbieding heeft. Een hele fijne is de dode hoek camera die in de spiegelsteun verwerkt is. Die toont de gehele zijkant van de combinatie, inclusief de trailer als je de richtingaanwijzer aan doet. Echt ideaal, maar voor als nog wat over het hoofd ziet is er tevens een akoestisch alarm in de vorm van een toeter. Je schrikt je dood, want dat klinkt alsof er een auto naast je zit en dat is soms ook zo. Beter even schrikken dan hem echt aantikken zullen we maar zeggen. Ook helemaal fantastisch is de ACC met Go- and Stop functie. Dat wil zeggen dat de truck zijn snelheid keurig aanpast aan zijn voorganger, zelfs tot complete stilstand. Het systeem werkt echt heel mooi rustig en beheerst als je de afstand instelt op zo’n 50 meter of meer. Als je volledig tot stilstand gekomen bent dan is een tikje op het gas voldoende om weer weg te rijden. Ook dat gaat automatisch, maar wel heel beheerst. Zelf geef ik dan even wat gas bij om te voorkomen dat het licht intussen weer op rood springt.
De nacht in
Het is zondagavond als ik in Veenoord de fraaie NTM trailer aankoppel. De oplegger is geladen voor twee adressen, namelijk in Malmö zelf en voor het ruim 650 verderop liggende Borlange. Het is voor de mannen van J.P. Vis & Zn dagelijkse kost maar het is een behoorlijke trip! Nadat de tank gevuld is ga ik op pad, en via de B213 rij ik een duister Duitsland in. Daarbij valt meteen de verrassende lichtopbrengst van de LED koplampen op. Uit de modieuze V- vormige lampunits komt echt heel veel en helder licht, en met grootlicht lijkt het alsof er extra verstralers op de truck zitten. De LED lampen zijn in Nederland straks standaard op de nieuwe FH en dat is echt fijn. Een setje daklampen is ook altijd mooi meegenomen maar met deze LED’s is dat bijna overbodig. De FH 500 met zijn Turbocompound techniek voelt erg prettig en trekt goed. Dit is typisch een rijders auto en niet zo’n afgeknepen spaarpot zoals je dat tegenwoordig vaak ziet. Ook het stuurgedrag is erg fijn met dynamic steering met actieve ondersteuning. Dat wil zeggen dat er in het stuur geduwd wordt als je over de lijnen gaat. Dat is even wennen, maar ik heb dat veel liever dan dat irritante Lane guard geluid.
Finnlines
Afgezien van een bijna ramp op een parkeerplaats verloopt de reis uiterst voorspoedig. En die bijna ramp? Ik reed vanuit een parkeervak en wilde op die fantastische dode hoek camera naar rechts kijken om te zien of er wat aan kwam. De zoektocht naar het knopje zorgde echter voor afleiding waardoor ik bijna werd aangereden door een aanstormende collega. Gelukkig wist hij tijdig te stoppen maar het is wel een reality check. Het is en blijft opletten, want hoeveel systemen je ook aan boord hebt, je moet het gewoon zelf doen! Met grote dank aan de oplettende DAF rijder vervolg ik mijn rit om via Bremen en Hamburg keurig aan te kunnen sluiten in het rijtje voor de boot in Travemünde. Het wordt de Finnlines deze keer, de voormalige Nordö line die me rechtstreeks naar Malmö brengt. De overtocht duurt precies negen uur waardoor alle chauffeurs keurig met een frisse start kunnen beginnen aan de overkant. Het wordt een kalme overtocht en al snel slaap ik als een roosje in mijn hut aan boord van de Finntrader. Zo’n hut is niks bijzonders qua luxe, maar je hebt er wel de privacy van je eigen toilet en douche en dat is fijn.
Groentenboerenstijl
Na een stevig ontbijt aan boord rij ik een zonnig Zweden in om meteen Malmö in te duiken voor het eerste losadres. Dat is al vrij vlot gevonden maar helaas valt mijn aankomst precies in het begin van de lunchpauze. Zul je net zien, na negen uur rust een verplicht half uur pauze. Eénmaal aan de beurt is het lossen van de ene pallet vlot geregeld en zo kan ik koers zetten naar het Noorden. Op het eerste stuk van de E6 geldt een inhaalverbod voor vrachtwagens en dat geldt ook voor Slovaakse kentekens. Tenminste, dat blijkt als een rappe Slovaak meteen nadat hij me inhaalt aan de kant wordt gezet door de politie. Jammer joh! Overigens word ik niet vaak ingehaald want de Volvo loopt lekker door. Geheel in ‘groentenboerenstijl’ laat ik de cruise control lekker op de negentig staan en dat scheelt op zo’n rit echt. Door mijn uitstapje in Malmö weet ik de stop in Ödeshög eigenlijk net niet te halen maar die twee minuten overschrijding neem ik voor lief. Op deze grote truckstop gebruik ik de verplichte drie kwartier rust voor een vette schnitzel, gekookte aardappels en een ondefinieerbaar maar niet eens heel vies sausje. Nadat ik op de parking nog wat foto- en filmopnames gemaakt heb draai ik de neus richting Orebro.
Standairco
De wegen richting het noorden worden steeds smaller maar de snelheid van de Zweedse truckers blijft het zelfde. Die mannen rijden met de 25 meter lange combinaties lekker door en waarom ook niet. Overigens is het redelijk bijzonder dat ik geen wipkar achter de trailer heb. De koppeling zit er wel onder en meestal rijden de mannen van J.P. Vis & Zn ook lang in Zweden, alleen is er deze maandag wat minder handel dan in de rest van de week. Keurig op tijd kom ik aan bij het DC in Borlange waar ik om half twaalf gelost wordt. Alles loopt als een trein en ik word keurig gelost. Vlakbij vind ik een rustig plekje voor de nacht, op loopafstand van de koffie bij een tankstation. De Volvo is voorzien van het geavanceerde ingebouwde nacht klimaat systeem. Dat wil zeggen dat je een temperatuur instelt waarna naar behoefte de standkachel of airco automatisch worden aangezet. Met het systeem op 18 graden val ik al snel in slaap.
Sporten
De volgende ochtend is er koffie en een broodje bij het tankstation, waarna ik koers zet richting de kust. De exacte laadlocatie hou ik even voor me uit overwegingen van concurrentie, want in Zweden zit iedereen achter retourlading aan. Laten we het er op houden dat het even stevig klussen was met de zijdeuren van de NTM trailer. Dat is ideaal, want daarmee kun je in een koeltrailer van de zijkant laden, maar dat gaat niet vanzelf. Vooral het sluiten van die flipflap deuren is lastig, zeker als de trailer niet vlak staat. Het komt neer op even stevig sporten voordat alles vast staat met de deurtjes weer dicht. Het is vlak na het middaguur en ik mag weer richting de boot. Het is nu dinsdag maar de avondboot is qua uren niet meer te halen. Ik wordt dan ook op de dagboot van woensdag middag geboekt. Die vertrekt om vier uur in de middag en komt om middernacht aan in Duitsland. Eerst maar eens weer 4,5 uur zitten, dan zien we verder.
Witte platen
Op Odeshög bekijk ik de opties nog een keer en ik reken uit dat ik ook de ochtendboot zou moeten kunnen halen. Die vertrekt al om tien uur en is om zeven uur s’avonds in Duitsland. Binnen de uren moet dat net passen, en daarmee voorkom ik een nachtelijke rit vanaf de boot. Ik besluit het er op te wagen en rij strak na het eten richting het Zuiden. Malmö haal ik niet, en ook Markaryd Sud lukt net niet waardoor ik strand in Ljungby. Helaas blijkt de slagboom bij de truckstop niet te openen met mijn pasjes, maar ik vind een plekje bij een failliet restaurantje er vlak naast. De bewaking reageert niet, waarschijnlijk door de Zweedse kentekenplaten op de Volvo. Soms heeft het voordelen om met witte platen te rijden! Uiteindelijk lukt het allemaal en vaar ik bij daglicht terug. Dezelfde avond nog rij ik naar mijn losadres in de buurt van Arnhem waarna ik de trailer weer inlever bij J.P. Vis & Zn in Maarsen. Het was een indrukwekkende eerste kennismaking met de nieuwe FH!